καταγγελία για την βίαιη προσαγωγή μέλους του Δ.Σ του ΣΩ.Β.Α στις 12/01/13

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑΙΗ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΜΟΥ ΣΤΙΣ 12/1

Το Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013 , λίγα λεπτά πριν τις 12 το μεσημέρι και ενώ κινούμουν με την μοτοσυκλέτα μου στην οδό Σόλωνος στη διασταύρωση με την οδό Ζωοδόχου Πηγής , μια ορδή από μπάτσους της ομάδας Δέλτα με περικύκλωσαν αφού πρώτα είχαν ανέβει στα πεζοδρόμια με τις μηχανές τους .Με κατέβασαν βίαια από την μοτοσυκλέτα μου και ενώ μου είχαν ακινητοποιήσει τα χέρια με πήγαιναν χτυπώντας  προς την οδό Ακαδημίας. Εκεί,  μπροστά στο βιβλιοπωλείο «Παττάκη» στάθηκαν και άρχισαν να με χτυπούν ξανά μέχρι που αποφάσισαν να μου βγάλουν  το κράνος για να μου ρίξουν και στο κεφάλι.

Μπροστά σε αυτό το θέαμα μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας διερχόμενοι και εργαζόμενοι μετά το αρχικό σοκ αντέδρασαν, ενώ κάποιοι από αυτούς, συνάδελφοι/ισσες και συναγωνιστές /στριες, όταν έβγαλα το κράνος με αναγνώρισαν και στην προσπάθεια τους να με υπερασπιστούν δέχτηκαν τραμπουκισμούς και ύβρεις. Στη συνέχεια, λόγω του δημόσιου χαρακτήρα που είχε πάρει το σόου τους, με μετέφεραν στην στοά της Εθνικής Τράπεζας απέναντι ,ώστε να συνεχίσουν το έργο τους χωρίς αδιάκριτα βλέμματα. Εκεί μου εξήγησαν «με τον τρόπο τους» και τον  λόγο του υπερβάλλοντα ζήλου τους.

 Ήταν γιατί νωρίτερα είχα μεταφέρει μαζί με σύντροφό μου σακίδιο με σημαίες στα Προπύλαια για την δημόσια ανακοινωμένη διαδήλωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις,  τους αυτοοργανωμένους χώρους αντίστασης και τους κοινωνικούς αγώνες. Αφού μου έκαναν σαφή με τα λεγόμενα τους τα ναζιστικά τους φρονήματα εν μέσω ύβρεων ψευτό-απειλών και χτυπημάτων, παράλληλα απαντούσαν και στις κλήσεις που δεχόμουν στο κινητό μου τηλέφωνο. Κάπως έτσι πέρασε ένα 20λεπτο μέχρι να έρθει περιπολικό και να με μεταφέρει στην Π.Ράλλη στο τμήμα  μεταγωγών, εξαιτίας του φόρτου των τμημάτων από τις πολλές προσαγωγές. Τελικά μετά από 5 ώρες ομηρίας αφέθηκα ελεύθερος μαζί με άλλους 14 προσαχθέντες.



Το περιστατικό αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα στο μακρύ κατάλογο προσαγωγών πριν από διαδηλώσεις και απεργίες. Ένα ακόμα στην προσπάθεια τρομοκράτησης αγωνιζόμενων ανθρώπων και εντάσσεται  στη συνολικότερη προσπάθεια τρομοκράτησης και μετασχηματισμού μιας ολόκληρης κοινωνίας από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Με την επιβολή συνθηκών φτώχειας, φόβου και διάχυτου κοινωνικού κανιβαλισμού. Σε μια κοινωνία που τα τελευταία χρόνια χτυπιέται από το κράτος και τα αφεντικά, όπου  γκρεμίζεται  κάθε εργασιακό δικαίωμα και κάθε κοινωνική ελευθερία,  που πάνω της εφαρμόζεται το δόγμα του σοκ και ανάμεσά της φυτεύονται πλαστοί διαχωρισμοί.

Σαν αναρχικός, αγωνιζόμενος ταξικά και κοινωνικά,  το μόνο που δηλώνω είναι ότι ματαιοπονούν αν νομίζουν ότι με τέτοιου είδους κινήσεις θα τρομοκρατήσουν αγωνιστές. Πόσο μάλλον που  την ίδια  ώρα στα δικαστήρια περνούσαν από τον ανακριτή 93 σύντροφοι/ισσες  επειδή στάθηκαν με πολιτική και αγωνιστική  αξιοπρέπεια κατά την ανακατάληψη της Villa Amalias απέναντι στην κρατική καταστολή. Ενώ την ίδια στιγμή και μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν ο καθένας με τα ξεχωριστά και διακριτά χαρακτηριστικά του,  πολιτικά, κοινωνικά, ταξικά, δημιουργώντας ένα ποτάμι αντίστασης των από τα κάτω, απαντώντας στην κατασυκοφάντηση του αγώνα από το κράτος και δημιουργώντας στην πράξη ένα μέτωπο αντίστασης και αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων ενάντια στην εντεινόμενη καταστολή του κράτους. Μια καταστολή που χτυπάει τα ορατότερα και ριζοσπαστικότερα εγχειρήματα των αγωνιζόμενων:  τις καταλήψεις  και τους αυτοοργανωμένους χώρους αντίστασης.  Ενώ αδιάκοπα όλο αυτό το διάστημα της όξυνσης της συστημικής κρίσης χτυπά ευρύτερα τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες όπου αυτοί εκδηλώνονται.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ - ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
…ΠΑΝΤΟΥ!



ΚΩΣΤΑΣ-χ .Α