Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Συγκέντρωση για το νερό στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων



πηγή: http://squathost.com/patisionstreet/




Συμπληρώνεται περίπου ένας χρόνος από τη μέρα, 17 Αυγούστου 2011, που ο δήμαρχος Καμίνης διέκοψε την παροχή νερού στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων. Όπως είχε δηλωθεί από την πρώτη μέρα της επιβεβλημένης λειψυδρίας στο Πάρκο ο δήμαρχος ματαιοπονεί γιατί η δημιουργική κοινωνική αντίσταση σε αυτό είναι πολύ βαθειά ριζωμένη και δεν ξεριζώνεται εύκολα.
 Σε αυτόν τον ένα χρόνο, το Πάρκο όχι μόνο άντεξε ποτιζόμενο αποκλειστικά και μόνο από τη Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων και συνέχισε να αποτελεί χώρο πλήθους κοινωνικών εκδηλώσεων αλλά έγινε και αιτία διαρκούς δημόσιου διασυρμού του δήμαρχου Καμίνη που έκοψε το νερό, απειλώντας με αφανισμό τα δέντρα που φύτεψαν αγωνιζόμενοι κάτοικοι στη θέση των δέντρων που είχε κόψει ο δήμαρχος Κακλαμάνης. Ο αγώνας στο Πάρκο όχι μόνο δεν εγκαταλείφθηκε όπως προσδοκούσαν ο Καμίνης και οι υποστηρικτές του αλλά αντιθέτως πλάτιασε  και αγκαλιάστηκε από πλήθος άλλων αγωνιζόμενων ανθρώπων και συλλογικοτήτων της πόλης.





Έτσι λοιπόν η πολιτική απόφαση να διακοπεί η παροχή  νερού στο Πάρκο αντί να λυγίσει τον αγώνα τον δυνάμωσε κι έγινε τελικά κόλαφος κι  αυτεπίστροφο χαστούκι στα μούτρα του ίδιου του Καμίνη. Εφόσον οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι κι αλληλέγγυοι δεν τα παράτησαν και συνέχισαν κάτω από αντίξοες συνθήκες να ποτίζουν με αποκλειστικά δικά τους μέσα τα δέντρα του Πάρκου ο Καμίνης απέτυχε οικτρά στην προσπάθεια του, παρά τη πολιτική συναίνεση που του παρέχει εδώ κι ένα χρόνο η εκκωφαντική και συνένοχή σιωπή των δημοτικών παρατάξεων.

Έτσι μετά από την επιτυχή προσπάθεια των αγωνιζόμενων κατοίκων και αλληλέγγυων να σώσουν τα δέντρα του Πάρκου, κουβαλώντας νερό με κάθε τρόπο (ιδιωτικές υδροφόρες, ντεπόζιτα, μπιτόνια και λάστιχα από γειτονικά σπίτια) και κάτω από το βάρος της δημόσιας κατακραυγής ο Καμίνης και οι συν αυτώ αναγκάστηκαν  να αλλάξουν τακτική. Συγκεκριμένα στις 4 Ιούλη, τρεις μόλις μέρες μετά τη πλατιά δημοσιοποίηση με ντοκουμέντα του γεγονότος ότι το Πάρκο ποτίζεται με ιδιωτική υδροφόρα από τη Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης, έσπευσε το 6ου διαμερισματικό συμβούλιο – που μέχρι χθες παράσταινε το κουφό- να πάρει εκτάκτως απόφαση για τη φροντίδα του Πάρκου και των δέντρων του. Και έτσι, τέσσερις μέρες πριν την προγραμματισμένη μαζική συγκέντρωση πολλών λαϊκών συνελεύσεων και συλλογικοτήτων στο Πάρκο απαιτώντας την άμεση επανασύνδεση του νερού, έσπευσε ο Καμίνης να στείλει υδροφόρα για να ποτίσει τα ήδη ποτισμένα δέντρα, παριστάνοντας το σωτήρα τους ενώ είναι ο ίδιος που έχει κόψει το νερό εδώ κι ένα χρόνο. Και δεν έχει κόψει μόνο το νερό, αλλά έχει κόψει επίσης και το ρεύμα, κατέστρεψε σωλήνες ύδρευσης και βρύσες που είχαν τοποθετήσει οι κάτοικοι καθώς και το περίπτερο πληροφόρησης του αγώνα τους ενώ αφαίρεσε κι ένα όργανο (το «μύλο») από τη παιδική χαρά του Πάρκου.

Ασφαλώς η απόφαση του Καμίνη να στείλει ξαφνικά μια υδροφόρα τέσσερις μέρες πριν την συγκέντρωση στο Πάρκο και να την ξαναστείλει την παραμονή της συγκέντρωσης δείχνει την ήττα του, καθώς είναι μια κίνηση επιβεβλημένη από το γεγονός πως δεν μπορεί πια να ελπίζει ότι θα λυγίσει τον αγώνα με την λειψυδρία ενώ εκτίθεται όλο και περισσότερο στη δημόσια χλεύη και κατακραυγή. Αλλά είναι και μια κίνηση που δείχνει  την ανάγκη του να κάνει ο,τιδήποτε  για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να παρουσιαστεί έστω και εκ τω υστέρων σαν δήθεν ενδιαφερόμενος για τη σωτηρία του πάρκου. Έτσι, εκτός του ότι πανικόβλητος μπροστά στις εξελίξεις έστειλε υδροφόρα στο Πάρκο την παραμονή της λαϊκής συγκέντρωσης σε αυτό, είχε το θράσος να εκδόσει την ίδια μέρα και ανακοίνωση ότι αυτός δήθεν ενδιαφέρεται για το Πάρκο –το οποίο δεν αναφερει ως πάρκο αλλά ως «δημοτική έκταση» - ενώ κάποιοι προσπαθούν να του κάνουν αντιπολίτευση «με θύμα το λιγοστό πράσινο της περιοχής».

Καταρχάς, ο Καμίνης τζάμπα κλαίγεται και προφανώς κοροϊδεύει τον εαυτό του γιατί απλούστατα κανείς δεν του κάνει αντιπολίτευση. Αφενός γιατί οι εντεταλμένοι θεσμικά για αυτό το σκοπό στο Δήμο Αθηναίων όχι μόνο δεν τον αντιπολιτεύονται για τα καμώματα του στο Πάρκο της Κύπρου αλλά τον στηρίζουν κανονικότατα με τη σιωπή τους, και αφετέρου γιατί ένας αυτοργανωμένος κοινωνικός αγώνας από τα κάτω, όπως αυτός στο Πάρκο της Κύπρου, δεν σχετίζεται με δημοτικές παρατάξεις και δεν ενδιαφέρεται να αντιπολιτεύεται η να συμπολιτεύεται οποιονδήποτε. Ο αγώνας στην Κύπρου, όπως γνωρίζουν όλοι καλά, δεν εξαρτάται από καμία παράταξη και μάχεται ακηδεμόνευτος εδώ και τρισήμιση χρόνια τους δημάρχους του Δήμου Αθηναίων που ευθύνονται για τις πολιτικές καταστροφής, τσιμεντοποίησης και εμπορευματοποίησης του δημόσιου χώρου όχι μόνο στο Πάρκο αλλά και ευρύτερα στην πόλη.

Επίσης, οι υπηρεσίες του Δήμου με ευθύνη του ίδιων των δημάρχων –τόσο του πρώην όσο και του νυν- δεν κάνουν καθόλου το αυτονόητο όπως ισχυρίζεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε για να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου (17-07-2012: Δήλωση για το πότισμα της έκτασης «Κύπρου και Πατησίων»). Το αυτονόητο δεν είναι να κόβεις αιωνόβια δέντρα και να καταστρέφεις ένα πάρκο για να το κάνεις πάρκινγκ. Το αυτονόητο δεν είναι να κόβεις το νερό στο πάρκο για έναν ολοκληρο χρόνο απειλώντας με αφανισμό τα δέντρα που φύτεψαν οι κάτοικοι, να ξηλώνεις τους σωλήνες και τις βρύσες που τοποθέτησαν δουλεύοντας και πληρώνοντας οι ίδιοι, να κατεβάζεις τις ασφάλειες του ρεύματος βυθίζοντας ένα δημόσιο χώρο στο σκοτάδι και να αρπάζεις τα όργανα παιχνιδιού από την παιδική χαρά.

Και είναι υποκριτικό να ισχυρίζεσαι, μετά την αποτυχία των άθλιων μεθοδεύσεων σου να καταστρέψεις το Πάρκο, ότι κόπτεσαι για τη σωτηρία και την προστασία «του λιγοστού πράσινου της περιοχής». Το πράσινο της περιοχής καταστράφηκε και είναι λιγοστό εξαιτίας ακριβώς των πολιτικών και των επιλογών του Δήμου Αθηναίων με προσωπική ευθύνη των δημάρχων του. Και αυτό το πράσινο που υπάρχει ακόμα είναι χάρη στις προσπάθειες των αγωνιζόμενων κατοίκων και τον μακροχρόνιο και ανυποχώρητο αγώνα τους απέναντι στο Δήμο και τις καταστροφικές πολιτικές του, όπως το να κόβει τα δέντρα (επί Κακλαμάνη) και να διακόπτει την παροχή νερού (επί Καμίνη) σε ένα δημόσιο πάρκο.

Για να τελειώνουμε με τις άθλιες μεθοδεύσεις του Δήμου, τα ψέματα του Δήμαρχου και των δημοτικών αρχόντων. τους ελιγμούς και τις προσποιήσεις τους που δεν έχουν άλλο σκοπό από το να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, δηλαδή την καταστροφική πολιτική τους και την διακοπή του νερού στο Πάρκο, να το πούμε ξεκάθαρα: όλα τα πάρκα έχουν και πρέπει να έχουν νερό τόσο για το πότισμα των δέντρων όσο και την εξυπηρέτηση των θαμώνων τους, τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών που παίζουν στις παιδικές χαρές. Το πάρκο της Κύπρου λοιπόν δεν μπορεί να είναι η εξαίρεση σε αυτό που ισχύει σε όλα τα πάρκα της Αθήνα και για αυτό πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί η σύνδεση του νερού την οποία πρώτος είχε διακόψει ο Κακλαμάνης το Γενάρη και τον Ιούνη του 2009 για συνεχίσει το καταστροφικό έργο του ο Καμίνης τον Αύγουστο του 2011. Μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι του 2009 που είχε διακοπεί και πάλι η παροχή του νερού στο Πάρκο είχε εμφανισθεί επίσης υδροφόρα την οποία είχε στείλει ό Κακλαμάνης, δηλαδή ο ίδιος που είχε κόψει τα δέντρα και το νερό! Και φυσικά η υδροφόρα διώχτηκε τότε όπως διώχτηκε και τώρα γιατί η αποστολή της στο Πάρκο δεν ήταν τόποτε περισσότερο από μια κοροϊδία.

Η υδροφόρα του Δήμου που εμφανίστηκε πρόσφατα στο Πάρκο και διώχτηκε από αγωνιζόμενους κατοίκους, δεν εμφανίστηκε σαν απόδειξη του όψιμου ενδιαφέροντος του Καμίνη για να σώσει ο πάρκο (από τι να το σώσει άλλωστε αφού αυτός ο ίδιος έκοψε το νερό;) αλλά της γελοίας προσπάθειας του να αποσείσει από πάνω του τη δημόσια κατακραυγή και να διατηρήσει τη διακοπή του νερού στο διηνεκές. Μπροστά στην πάνδημη απαίτηση για άμεση επανασύνδεση του νερού στο Πάρκο ο Καμίνης προσπαθεί να ελιχθεί και να προσποιηθεί τον ενδιαφερόμενο στέλνοντας ως υποκατάστατο μια υδροφόρα. Προφανώς ο δήμαρχος κάνει πως δεν κατάλαβε, γιατί κανείς δεν του ζήτησε να στείλει υδροφόρα στο Πάρκο, να ξανασυνδέσει το νερό που έκοψε του ζητήθηκε, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Το Πάρκο δεν έχει ανάγκη από υποκατάστατα της διακοπείσας παροχής νερού γιατί ούτως ή άλλως ποτίζεται σταθερά και αδιάλειπτα από τους αγωνιζόμενους κατοίκους πολύ πριν τον πιάσει ο πόνος τον Καμίνη να στείλει υδροφόρα. Και είναι αστείο να ισχυρίζεται ο δήμαρχος στην ανακοίνωσή του ότι νοιάζεται πιο πολύ για τα δέντρα και τους θάμνους του πάρκου από εκείνους, τους αγωνιζόμενους κατοίκους,  που τα φύτεψαν και τα φροντίζουν τόσα χρόνια, ποτίζοντας τα με αφάνταστο κόπο αφότου αυτός έκοψε το νερό πέρσι τον Αύγουστο.

Το Πάρκο της Κύπρου ως δημόσιος πράσινος χώρος, για την φροντίδα και την ανάπτυξη του καθώς και την αναψυχή όλων αυτών που το χρησιμοποιούν -μεγάλων και μικρών-, έχει ανάγκη την αποκατάσταση της παροχής νερού όπως συμβαίνει και σε όλα τα υπόλοιπα πάρκα. Ας αφήσει λοιπόν ο δήμαρχος τα κόλπα με την υδροφόρα και τις γελοίες  ανακοινώσεις του για την εξαπάτηση του κόσμου και ας επανασυνδέσει άμεσα το νερό. Διαφορετικά θα συνεχίσει να γελοιοποιείται και να αντιμετωπίζει την οργισμένη αντίσταση των αγωνιζόμενων κατοίκων και των αλληλέγγυων στο Πάρκο.

Χθες το απόγευμα, παρά τις προσπάθειες του Καμίνη να κοροϊδέψει τον κόσμο και να παρουσιάσει ένα άλλο πρόσωπο από αυτό που έδειξε ένα χρόνο τώρα καταστρέφοντας το Πάρκο, έγινε η προγραμματισμένη συγκέντρωση που καλούσαν και στήριζαν πολλές λαϊκές συνελεύσεις και συλλογικότητες αγώνα. Παρά την απουσία πολύ κόσμου από την Αθήνα λόγω της εποχής, ήταν πολλές δεκάδες οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν στο Πάρκο απαιτώντας από το Δήμο την άμεση επανασύνδεση του νερού. Και μαζί με αυτούς που καλούσαν και στήριζαν ήταν και αρκετοί αγωνιστές από άλλες τοπικές συλλογικότητες και πρωτοβουλίες που δραστηριοποιούνται στις γειτονιές της πόλης, μεμονωμένοι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής καθώς και γείτονες που χρησιμοποιούν το πάρκο για την ανάπαυση και την αναψυχή τους. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης κλείστηκε μια λωρίδα της κυκλοφορίας στην Πατησίων, διαβάστηκαν κείμενα και μοιράστηκαν στους διερχόμενους που έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση ενώ ποτίστηκαν τα δέντρα  του πάρκου με αυτοσχέδια μέσα που έχει στη διαθεσή της η Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης προμηθευόμενη νερό από ιδιώτες καθώς και τη μεταφορά νερού με μπιτόνια από πολλούς εκ των συγκεντρωμένων.

Αυτή η κινητοποίηση ήταν μια ακόμη στιγμή από τις σημαντικότερες στον αγώνα για την προάσπιση του Πάρκου της Κύπρου αλλά και τον ευρύτερο αγώνα που διεξάγεται από πλήθος συλλογικότητες της κοινωνικής βάσης στους δημόσιους ελεύθερους χώρους της πόλης.  Ήταν μια σημαντική στιγμή που θα έχει τη συνέχεια της τόσο στο συγκεκριμένο αγώνα για το Πάρκο της Κύπρου όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό αγώνα.